Ik ga op reis en laat achter…

Soms kom je mensen tegen met een verfrissende kijk op het leven. Kristel
van der Zwaag is 18 en zit in de laatste maanden van haar studie Ruimtelijke Vormgeving. Ondertussen komt ze steeds dichter bij het verwezenlijken van haar droom: reizen zonder eindbestemming en zelfvoorzienend leren leven. Voor velen klinkt dit misschien als een onmogelijke of onbereikbare levensstijl, maar met de juiste mindset gaat het Kristel lukken. Wat dat betreft kunnen we allemaal wat van haar leren.

Spelletjes & boeken

We treffen Kristel op haar stage: Leeuwarder festival Welcome to the Village. Hier legt ze de laatste hand aan een caravan waarin de festivalbezoekers straks spelletjes kunnen spelen. ‘Het interieur van de caravan heb ik zelf ontworpen en is onderdeel van vijf concepten die ik heb bedacht. Deze is bijna klaar en een tweede concept gaat ook uitgewerkt worden: een caravan die wordt omgebouwd tot bibliotheek. Dat past helemaal bij het thema dorp’, vertelt Kristel met een glimlach. Eerder deed
ze ook een stage bij The Living Village Festival in Dalfsen. Hierdoor wilde ze graag haar eindstage opnieuw bij een festival doen.

Oud & nieuw

Haar opleiding, maar ook de caravans waaraan ze nu werkt, zijn de opmars naar haar toekomstplannen. Ze wil namelijk een busje zo ombouwen dat ze er in kan leven. Daarbij komen haar ruimtelijk inzicht, creativiteit en gevoel voor techniek zeker van pas. De technieken die ze nu leert, kan ze straks in haar eigen busje toepassen. Bovendien is ze naast haar stage en studie hard aan het sparen om het busje te aan de buitenkant kunnen zien dat hier iemand in woont. Dus dat is nog wel een uitdaging.’ Ze wil het busje zo goedkoop mogelijk bouwen. Langzaam aan is ze al materialen aan het verzamelen. ‘De basis wordt hout, maar er moet ook isolatiemateriaal komen. Ik wil het ’s nachts niet koud hebben natuurlijk.’

Vrijheid & leren

Wanneer de bus af is, begint de reis pas echt. Ze heeft geen eindbestemming, maar waar gaat ze als eerste heen? ‘Er staat nog niets vast, maar Slovenië vind ik een prachtland. Ik ben er vaker geweest en ik heb hele goede herinneringen aan het liften en de vriendelijke mensen. Ik wil tijdens mijn reis ook veel nieuwe dingen leren. In Slovenië kan ik van een meisje leren keramiek maken.’

Haar reis staat in het teken van vrijheid en leren, dus dat past daar goed bij. Ze wil nog veel meer leren. ‘Uiteindelijk wil ik zelfvoorzienend kunnen leven en niet afhankelijk zijn. Dus ik wil onder andere over perma cultuur, voedselbossen en over eco bouw leren. Er zijn genoeg mensen die daar veel over weten en misschien willen ze mij dat wel leren. Het voordeel is dat ik dit nu kan doen; ik zit nergens aan vast. Het enige wat ik wil bereiken is geluk. En als ik over vijf jaar toch van gedachte ben veranderd, is dat ook goed. Misschien wil ik wel een keer gaan settelen.’ Kristel lijkt als een vrije geest in het leven te staan: ze is 100% zichzelf, gaat haar eigen gang en is blij met haar leven. De route die zij nu aan het uitstippelen is, klinkt als een moeilijk pad om te bewandelen. Je kunt er vraagtekens bij hebben en je afvragen hoe zij zich gaat redden. Zo’n reis onderneem je niet zomaar. ‘Het gaat om de positieve mindset. Je moet het echt willen en er echt voor gaan. Het werkt eigenlijk zoals de ‘wet van aantrekkingskracht’. Daarbij gaat het kortgezegd om het visualiseren van je doel. Je hoeft eigenlijk alleen je focus erop te leggen en oprecht te geloven dat het kan.

Zo kunnen dingen waarheid worden, zonder dat je er echt iets voor hebt hoeven doen. Natuurlijk moet je soms juist wel van alles ondernemen, maar dat hoeft dus niet per se.’

Gezelschap & veiligheid

Er speelt nog een andere gedachte. ‘Rijkdom en grootse dingen in het leven bereiken, zeggen mij niet zoveel. Ik wil gewoon een simpel en gelukkig leven leiden.’ Tja, er wordt van ons verwacht dat we altijd moeten presteren en hard moeten werken, maar of we er gelukkig van worden is inderdaad de vraag. Wat dat betreft kunnen we allemaal wat leren van Kristel. ‘Het gaat om de reis en niet om de bestemming. Ik weet ook nog niet precies wanneer ik vertrek. Maar dat hoort er allemaal bij. Ik ga nu eerst afstuderen en doorsparen, zodat ik straks het busje kan kopen en ombouwen. Ook wil ik nog een hond opvoeden om mij gezelschap te houden en veiligheid te bieden. Ik heb geen haast, maar mijn reis gaat zeker gebeuren.’

Tekst: Johan Weitenberg
Beeld: Simon van der Woude

1 Reactie to “Ik ga op reis en laat achter…”

  1. Vind het stoer maar ook gewaagd dat jij je droom echt gaat verwezenlijken als ik jou verhaal zo hebt gelezen sta jij positief en zeer leergierig in het leven dat is in ieder geval al een goede basis om te vertrekken het leven bestaat uit ups en downs maar denk vast dat jij niet gauw zal opgeven ik geef jou heel veel sterkte gezondheid en overwinningskracht om dit te gaan ondernemen het gaat je goed

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *