Het Galeslot: eigentijdse woning in historische omgeving

Aan de zuidzijde van Hurdegaryp ligt de woning van Marian Hulshof en Piet Bonte op het terrein ‘Het Galeslot’. Zij wonen hier sinds 1992, na het winnen van een wedstrijd van gemeente Tytsjerksteradiel. De Groningse architect Jakob van Ringen heeft een eigentijdse woning ontworpen in deze historische omgeving. De tuin is door de bewoners ontworpen. Zij wonen er met veel plezier.

Het Galeslot heeft een lange geschiedenis. In 1479 werd het terrein voor het eerst ver­meld in een oorkonde. Tegen het einde van de zestiende eeuw is hier een ‘adelijcke sathe’ gebouwd door Wolp­haert van Lezaen, grietman van Tytsjerksteradiel. De familie Reitsma, die van 1706 tot 1963 eigenaar was, bouw­de hier begin negentiende eeuw een grote boerderij met voorhuis. Vanaf 1902 stond alleen het voorhuis er nog. De laatste bewoners waren de dames Lindeboom. In maart 1989, toen het huis door brand werd verwoest, stond het ruim een jaar leeg.

Wedstrijd

Na de brand wilde de gemeente het terrein een nieuwe bebouwing en inrichting geven. Iedereen met een goed plan kon zich aanmelden als gegadigde. De prijswinnaar kon de grond voor een lage prijs kopen. Piet en Marian wonnen de wedstrijd, maar er moest veel gebeuren. Het terrein moest ontdaan worden van vuilnis, de gracht werd leeggepompt en schoongemaakt en er werden hoogteverschillen aangebracht. De boomwal rondom de gracht was een dumpplaats van afval. Hij is schoongemaakt en afgeslo­ten. Hij is nu bestemd als broedplaats voor vogels. De Fugelwacht zorgt voor de nesten. De vroegere paar­denbak van de Ypeyruiters is nu een boomgaard.

Leidingen aanleggen

Nutsvoorzieningen als elek­triciteit-, gas-, telefoon- en waterleiding moesten worden aangelegd. Riolering kwam er niet, want het terrein viel indertijd buiten de bebouwde kom. De nieuwe bewoners legden een helofytenfilter aan, een waterzuiveringsinstallatie door middel van riet.

Het grijze water uit het huis, kwam in een bezinkput. Via een filter kwam het water ver­volgens in een zuiveringsveld terecht. Daar staat riet dat het restwater zuivert, waarna het gezuiverde water in de gracht terechtkwam. Na enkele jaren viel het huis binnen de bebouwde kom, waardoor er alsnog riolering kwam.

Na dertig jaar nog steeds veel woonplezier

Marian en Piet hebben het huis laten ontwerpen door Jakob van Ringen, omdat die expert was in huizen met optimaal energieverbruik. Voor 1992 was de isolatie en de gerichtheid op de zon optimaal. Hij heeft gekozen voor hoogte, om het huis eruit te laten springen tussen de boomwal met volwassen bomen.

Zij wonen hier na dertig jaar nog steeds met veel plezier, geven beiden aan. ’s Zomers hoeven ze, dankzij hun tuin, niet op vakantie. Toen hun kinderen nog thuis woonden, hadden ze speelruimte in overvloed, om te voetballen, verstoppertje te spelen, gaten te graven en hutten te bouwen.

Tuin en kunst

Piet, die tot voor kort bestuurder was van Park Vijversburg in Tytsjerk, heeft de tuin zelf ontworpen. Drie dingen vallen op aan de tuin: de monumentale bomen, de hoogteverschillen en de heggen. Piet besteedt veel tijd aan de tuin.

Afgezien van de bestaande bomen op het middenterrein van de één hectare grote tuin, is alles door de bewoners zelf aangelegd. De hoogtever­schillen zijn ontstaan doordat het huis op een terp van zand staat dat op het eigen terrein gewonnen is. De zandgaten zijn opgevuld en er zijn vele kubieke meters extra grond aangevoerd. De verschillende soorten heggen maken het tot een spannende tuin.

“Na dertig jaar nog steeds veel woonplezier”

Bij de brand van het vorige huis liep een grote lindeboom flinke schade op. Aan de kant van de brand eindigen de takken van de boom abrupt in uitstulpingen van kleine­re, jongere takken. Aan de andere kant van de boom, die geen last heeft gehad van de brand, groeien de takken in vloeiende lange lijnen. Ook een hulstboom, die voor het oude huis stond, is nog steeds op het middenterrein aanwezig.

Marian is kunstenaar. Dat is in huis te zien aan het grote aantal kunstwerken van haar hand. Ook hangt aan de muur een kunstwerk dat ontstaan is samen met een kunstenares uit Zuid-Afrika. Marian zegt: “Het kun­stenaarschap biedt veel mogelijkheden, zoals artist residencies in Nieuw-Zeeland en Frankrijk.” Zo heeft ze afgelopen jaar voor een oude kerk in Frankrijk een ‘Jakobsladder’ ontworpen en gemaakt.

Piet en Marian

Piet en Marian hebben elkaar leren kennen in 1985. In die tijd gaf Marian cursussen vergadertechniek, vraagtech­niek en onderhandeltech­niek. Toen zij een meerdaag­se cursus in Vught gaf op een afgelegen locatie, was Piet een van haar cursisten. Daar hebben zij elkaar leren kennen. Al snel kwamen ze erachter dat ze dichtbij elkaar woonden: Marian in Gronin­gen en Piet in Bolsward.

Beiden zijn muzikaal aange­legd: Marian speelt piano en Piet trompet. Tijdens de cursus speelde Marian op de piano het liedje ‘It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing)’, terwijl Piet op de tweede verdieping zijn trompetoefeningen deed. Toen hij dat liedje hoorde, kwam hij dezelfde melodie op de trompet spelend, naar beneden. Samen speelden ze in complete harmonie het nummer uit. Dat was voor Marian het moment dat ze wist ‘Wij horen bij elkaar’. En dat is al vijfendertig jaar zo.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *