In de binnenstad van Leeuwarden zijn nog twee ambachtelijke slagerijen gevestigd. Een daarvan is slagerij Velstra in de Nieuwe Oosterstraat. Sinds 1985 zwaait Jack Melein de scepter aldaar. De slagerij zelf bestaat al sinds 1911. Behalve dat de koelvitrine vol verleidelijke vleeswaren ligt, wordt je er ook nog eens zeer vriendelijk geholpen. Door Jack zelf, of door een van zijn drie trouwe medewerkers. Joke, die er al 14 jaar werkt, Sierk werkt er 13 jaar en Meintje 6 jaar. Een van de specialiteiten van slagerij Velstra is lamsvlees. Ze verkopen meer dan 10 soorten, van lamsgehakt en -koteletjes tot merguez en hele bouten. Alles draait om kwaliteit, iets wat je ook mag verwachten van een ambachtelijke slagerij.
Misschien een beetje vreemd om het zo te stellen, maar Jack Melein is een slager in hart en nieren. Al bijna 40 jaar werkt deze goedlachse en uiterst vriendelijke eigenaar op het huidige adres. Begonnen als knecht heeft hij het slagersvak grotendeels in de praktijk geleerd. Uiteraard is er in die 40 jaar wel wat veranderd. De slagerij is van tijd tot tijd gemoderniseerd, maar ook de activiteiten hebben zich gestaag uitgebreid. Barbecueën bijvoorbeeld. Op hun website staat vermeld dat ze compleet verzorgde barbecues bieden voor een onbegrensd aantal personen. Bij nader inzien blijkt dat tot ongeveer 300 personen te zijn. Nu het koken en ook barbecueën de laatste jaren een enorme vlucht heeft genomen, wilden wij wel eens weten welke vleesgerechten het populairst zijn. We waren toch een beetje teleurgesteld dat een verrassend antwoord uitbleef. In de top vijf van populairste gerechten staan nog steeds de sateetjes, hamburgers, speklapjes en saucijzen. Naast barbecue verzorgt slagerij Velstra ook maaltijdcatering en lunches tot 200 personen.
Dat de normen en waarden omtrent vleesconsumptie sinds vroeger enorm zijn veranderd, zal niemand verbazen. Als een slager vroeger een goede koe had, liep hij met het dier eerst een rondje door het dorp, zodat de mensen konden zien ‘wat voor vlees ze in de kuip’ hadden. Op die manier was de koe al voor de helft verkocht, nog voordat ze ’m hadden geslacht. Zou een slager dat nu doen, dan zou hij er op zijn zachtst gezegd geen vrienden mee maken. Want als we het tegenwoordig over vlees hebben, dan bedoelen een bakje van piepschuim en plastic folie, met daar tussenin een anonieme karbonade of iets dergelijks. Met vlees bedoelen we natuurlijk geen levende koe, of een varken dat vrolijk rondscharrelt. Jack moet er hartelijk om lachen. “Veel mensen hebben een blind vertrouwen in wat er in de supermarkt ligt, want daar zit een sticker en een keurmerk op, dus dan zal het wel goed zijn. Nou, ik ‘lees’ geen vlees, maar ik voel, ruik, kijk en proef. En als ik het niet vertrouw, stuur ik het resoluut weer terug.”
Toch merkt Jack ook dat ook het aantal mensen dat best iets meer wil betalen voor een mooi stukje vlees toeneemt. Zo komen er nu veel meer jongeren in zijn winkel dan een paar jaar geleden. “Ik merk dat jonge mensen een stuk kritischer zijn geworden op het eten dat ze kopen. Aan de andere kant: veel mensen spreken schande van de vleesschandalen die in het nieuws komen, maar als de storm is geluwd kopen ze gewoon weer een half bedorven, veel te zoute slavink of een kilo gehakt voor een knalprijs. Soms denk ik wel eens dat mensen gewoon voor de gek gehouden wíllen worden. Daarom heet ik ze van harte welkom om eens wat anders te proberen!’
