“Ik ga me niet anders voordoen omdat ik heel graag een rol wil”
Een ontwapenende lach. Lieve, zachte ogen. Geen wonder dat Amin Ait Bihi veel gevraagd wordt voor tv-commercials. De Leeuwarder acteur met Marokkaanse roots kreeg ook een rol aangeboden in “Goede Tijden Slechte Tijden.” Hij paste.
Als negenjarig jongetje kwam Amin met zijn ouders naar Leeuwarden. Zijn vader verwachtte dat hij, net als hij, politieman zou worden. Maar Amin koos voor theater.
Het was één van de vele conflicten tussen vader en zoon. Zijn ouders scheidden en zijn vader ging terug naar Marokko. Hij volgt zijn zoon wel, maar ze hebben slecht contact. “Jammer,” zegt Amin.
Voortvarend bouwde hij aan een carrière als acteur. Hij werkte met Steven de Jong in zijn tv-series “Schippers van de Kameleon” en “Papadag” en in twee films: “Stuk!” en “Spaak”Hij werd veel gevraagd voor tv-reclames – voor bol.com, Albert Heijn, Poeisz, Klene, ABN Amro, ING. Momenteel is hij acteur bij trainingen van de GGZ en de politie. Dan moet hij –
bijvoorbeeld – iemand spelen die woede-uitbarstingen heeft of zich verzet tegen een aanhouding.
DE EMIGRANT
In Fryslân speelde hij een journalist in de “De emigrant” met Freark Smink in de hoofdrol. De recensies waren lovend. Amin overtuigde met naturel spel. Hij genoot. “De samenwerking met Freark, langs al die dorpen, ik vond het geweldig. Ze keken wel eens vreemd op in de dorpen, want wat moet die buitenlander hier? Maar dat duurde nooit lang. Het voelde
als een warm bad. Ik kreeg heel veel complimenten voor mijn spel, mensen wilden met me op de foto. In Sneek kwam een vrouw huilend bij me. ‘Je hebt me diep, diep geraak,’ zei ze.” Al eens eerder kreeg hij zo’n prachtig compliment, misschien wel het mooiste tot nu toe: “Ik speelde een monoloog over een boer die geen goede relatie met zijn zoon had. Ik was stagiaire op zijn bedrijf. Ik wou ook graag een boerderij, maar dat was voor mij niet weggelegd – daar moet je veel geld voor hebben. Tjeerd, de boer, had dus geen goeie band met zijn zoon en met mij wel. Aan het eind van het stuk vroeg hij mij: ‘Ibrahim, zou jij de boerderij over willen nemen?’ Dat overviel en ontroerde me natuurlijk. Dat was zo mooi om te spelen! Na afloop kwam een vrouw naar me toe en ze zei: ‘Jij bent niet aan het spelen. Jij bént het gewoon.’ Een beter compliment kun je niet krijgen, als acteur.”
“Mijn droom: een eigen comedyshow”
NEP
Hij moest dealen met de harde toneel- en theaterwereld. “Een schrijnende wereld,” noemt hij het zelf. “Mensen zijn niet altijd oprecht in die wereld. Het gaat meer om de connecties die je hebt dan om wat je kunt.”
Is ‘t ook een beetje nep?
“O ja, absoluut.”
En hoe ga jij daar dan mee om?
“Ik probeer altijd en overal mezelf te zijn. Ik ga me niet anders voordoen omdat ik heel graag een rol wil.”
Nooit? Stel, je krijgt een prachtige hoofdrol aangeboden
en ze willen persé jou hebben.
“Nee, ook dan niet. Ik zou er alles aan doen om die rol te krijgen, maar niks wat niet bij me past.”
HOMO IN GTST
Dan vertelt hij dat hij ooit een rol kreeg aangeboden in Goede Tijden Slechte Tijden. Hij zou een Marokkaanse homo moeten spelen, een vriendje van Lucas, en met hem moeten zoenen. Hij paste. Het was anders geweest als hij al een bekende acteur zou zijn en mensen hem kenden van hetero rollen, dan had hij het misschien wel gedaan. Hij heeft niets tegen homo’s maar hij hoefde niet perse bekend te worden als de homo van GTST: “Dan loop je over straat en dan hoor je de mensen: ’Kijk, daar loopt die homo uit GTST’. Hij lacht uitbundig.
Hij heeft geen spijt, maar af en toe denkt hij nog wel eens aan de dreigende woorden van de regisseur die vond dat hij een gouden kans liet schieten: “Amin, deze trein komt maar één keer langs.” Want zijn doorbraak moet nog komen. Zijn droom: een eigen comedyshow: ”Heel voorzichtig ben ik daar mee bezig. De grappen zijn er al, nu nog een rode draad.” Ik heb een afspraak met ‘Toon’, het Leeuwarder podium voor beginnende talenten. Ik moet een voorstelling van 20 minuten in elkaar flansen. Eerst voor een kleine zaal, als dat goed gaat voor een grotere. Dat is echt mijn ultieme droom, een eigen comedyshow. De artistiek leider van Pier 21, David Lelieveld, wil me daar wel bij helpen.”
Hij is bescheiden, maar hij denkt dat hij het talent heeft: “Als
ik op toneel sta, moeten mensen snel om mij lachen. En als ik bijvoorbeeld op een terras zit met zes, zeven vrienden, en een van die vrienden wil een verhaal vertellen, gebeurt het vaak dat hij dan zegt: ‘Amin vertel jij het maar.’ En als ik zeg dat het toch zijn verhaal is, zegt hij: ‘Nee, jij kunt dat beter.’”
THUIS
Wat is hij nu in de eerste plaats: Nederlander, Fries, Marokkaan of Wereldburger? Hij denkt lang na en zegt dan: “Nederlander met Marokkaanse roots. Ik heb vrienden die als ze boos worden gaan schelden in het Marokkaans. Maar ik scheld gewoon in het Nederlands. Ik voel me hier thuis.”
Hij gaat regelmatig met zijn maten naar Cambuur, maar heeft
nu een seizoenkaart voor Heerenveen gekocht. Tot onbegrip van zijn vrienden: “Dan zeggen ze: ‘Ben je helemaal ziek in je hoofd?’ Dat vijanddenken, dat begrijp ik niet. Sommige vrienden moet ik trouwens nog vertellen dat ik naar Heerenveen ga. Ik zit wat te wachten – wat is een goeie timing?” Over timing gesproken, hij wacht even en zegt dan: “Net alsof ik uit de kast moet komen.” En weer die lach.
