Zoals vele Leeuwarders zijn wij ook een kijkje gaan nemen op Welcome to the Village. Het vooruitstrevende festival draait niet alleen om de muziek. Goed en gezond eten, de sfeer en innovatie staan hoog in het vaandel. Wij waren erbij, aten de krekelburger en dit is wat we ervan vonden.
De sfeer
WttV staat toch wel bekend om de sfeer. Met zo’n 6000 bezoekers per dag is het geen groot festival en is het vooral knus en gezellig. De aankleding is dik in orde en met zachte kleden om stekelvrij op de strobalen te kunnen zitten is er voldoende comfort. Wanneer de zon ondergaat blijft het gezellig met sfeervol en kleurrijke verlichting. Wat opvalt is dat qua mensen er eigenlijk geen extremen rondlopen. Het is een festival voor iedereen, van jong tot oud. Jongeren onder de 18 zie je eigenlijk niet, behalve de jonge kinderen van de papa’s en mama’s die genieten van het weekend in het tijdelijke dorp. Zo sta je bij een van de bands al snel te feesten naast iemand die je vader of je moeder had kunnen zijn.
Het eten
Wanneer je over het terrein loopt waan je je eigenlijk in een waar foodtruck festival: het eten op WttV is dik in orde. Er is voor ieder wat wils en er valt ook zeker wat te ontdekken. Ga je voor een goed stuk vlees? Of ga je voor een vegetarische maaltijd? Meest in het oog springt de krekelburger. Echt waar, gemaakt van krekels, gekweekt in Flevoland. Was het lekker? Jazeker! Het houdt het midden tussen een sappige hamburger en een vegetarische burger en is zeer rijk aan proteïne. Het is een duurzaam alternatief voor de bekende festivalsnacks. Verder is iedereen met passie en een glimlach aan het werk om jou een heerlijke maaltijd te serveren.
De muziek
De muziekprogrammering op WttV is zeer breed. Aan de ene kant is er voor ieder wat wils en aan de andere kant merk je dat mensen misschien maar voor twee of drie bands naar het festival gaan. Het festival laat je vooral met nieuwe en minder bekende muziek kennis maken. Toch is er ook bekend werk.
De vrijdag wordt afgesloten door Blaudzun, een inmiddels gerenommeerde naam in de Nederlands popscene. Nee, een meer opvallende verschijning is Cody ChesnuTT. Een markant figuur die met zijn band een soulvol geluid neerzet. Het is zwoel, het grooved, maar deze vibes worden afgewisseld met funky slaggitaren. Met een stem die doet denken aan Marvin Gaye zou deze man niet misstaan op North Sea Jazz. De zaterdag is uitverkocht en met een reden: Franz Ferdinand. Voordat de Britten het hoofdpodium afsluiten is het nog de beurt aan de Australiërs van DMA’s die een ware revival van de Britpopgolf van de jaren ‘90 laten horen, inclusief de bijbehorende kleding. Skip & Die gaat voor het experiment. Dansbare beats worden afgewisseld met aanstekelijke melodieën, gitaar licks en jengelende stem van zangeres Cata.Pirata. Een apart, maar geslaagde combinatie. De dag sluit af met Franz Ferdinand. Om mij heen hoor ik vooral de vraag: ‘Wanneer gaan ze ‘Take me Out’ spelen?’. Wanneer de eerste tonen van de megahit worden ingezet gaat het publiek helemaal los om bij de bekende melodie massaal mee te blèren. Toch is het optreden een feest van herkenning en staat het als een huis. Een perfect geluid en een strakke performance zorgt voor genoeg vermaak. Al was het kenmerkende sprongetje van frontman Alex Kapranos na drie keer niet leuk meer. Voor de zondag is veel regen voorspelt, maar dat houdt de meeste mensen niet tegen. Met een greep uit de hits van Opgezwolle tot Dazzled Sticks krijgen Rico & Sticks al snel het publiek mee. Die hits wisselen ze overigens af met nieuw werk van het vrijdag verschenen album IZM. Rico & Sticks is dan ook een waardige afsluiter van deze vijfde editie van het festival.
Foto’s: Simon van der Woude
Tekst: Johan Weitenberg
