Wou je er voor een betaalbare prijs hip en trendy bijlopen in de jaren 80? Dan was Mac & Maggie the place to be! Mac & Maggie was anders. Uniek. Het had een hoog fashion-gehalte. Toch is het Mac & Maggie niet gelukt de juiste snaar te raken, want er ging een grote schok door Nederland toen in 1996 de stekker eruit ging. Het was alsof er in modeland een bom ontplofte. Want hoe kon zo’n populair merk nou verdwijnen? The sting nam de 26 Nederlandse winkels over en plaatste daar Street One in. Nu zoveel jaar later dreunt de klap nog na bij een hele generatie. Deze dinsdag rouwen we in full colour om het heengaan van de coolste kledingketen die Nederland ooit kende.
Waar was jij toen je hoorde dat Mac & Maggie voorgoed de deuren sloot? Stel de vraag aan een willekeurige 35-plusser en goede kans dat je een geëmotioneerd antwoord krijgt. De dood van de populaire winkelketen in 1996 maakt zelfs nu nog veel los. Elke clubkid of nachtdiva die zichzelf eind jaren tachtig en begin jaren negentig maar enigszins hot, cool of avantgardistisch vond, kocht zijn of haar kleren bij de twee M’s. Zij waren da bomb.
“Ik was er ziek van.”
Waar ik zelf was toen ik het nieuws hoorde? In een lokaal op school. Ik was er ziek van. Mac & Maggie was mijn alles. De keten hoorde voor mij bij volwassen worden en je eigen stijl ontdekken, liefst zo gek mogelijk. Toen ik voor het eerst een voet over de drempel zette van hun filiaal in Leeuwarden ging er een kleurrijke wereld voor me open. Wauw. Dit was nog eens wat anders dan die suffe C&A (remember dit was nog een Zara-loos Nederland). Mac & Maggie gaf het saaie Hollandse modebeeld een stevige schop onder de kont. De ontwerpen waren sexy, gewaagd en vooruitstrevend. Ook (hoera!) voor de mannen. Ik stuiterde door de winkel.
Sexy, gewaagd en vooruitstrevend
Mac & Maggie werd de vaste leverancier van mijn kledingkast. Het begon nog vrij voorzichtig met een giletje, met elk bezoek gingen de remmen meer los. Ik kocht een Schotse ruit colbert met schouders waarvoor de deuropeningen in huis speciaal vergroot moesten worden, loeistrakke op de sixties geïnspireerde truitjes die mijn klasgenoten deden uitbarsten in fluitconcerten, een enorme wollen jas die mijn moeder geringschattend ‘het schaap’ noemde, een overhemd met zo’n hysterische print dat mijn docent er bijna een epileptische aanval van kreeg en een grijze metallic (gehaakte!) trui waar de wind dwars doorheen ging.
Dé Mac & Maggie posse
In de roemruchte clubs waar ik elke zaterdag op mijn blokhakken uit mijn plaat stond te gaan, keek niemand van mijn outfits op maar op straat was het een ander verhaal. De zenuwachtige opwinding die ik soms voelde als ik gekleed in mijn laatste aankopen de stad inging, kan ik me nog levendig voor de geest halen. Welke blikken zou ik nu weer krijgen? Diep ademhalen en gáán. Maar tegelijkertijd voelde je je ook stoer. Fuck die Nederlandse mutsenmentaliteit. Je hoorde bij de Mac & Maggie posse die dit land wel even zou opvoeden qua kleedgedrag.
Ik spaarde zelfs de tasjes en heb die nog steeds🥰