We zijn nu bijna vijf maanden Culturele Hoofdstad van Europa en eerlijk gezegd, ik merk er niks van. Komt natuurlijk, omdat ik in ‘t Nylân woon en werk, dat snap ik wel. Maar veel collega-ondernemers uit de binnenstad die ik spreek, merken er ook geen ruk van. Ik hoor de voorstanders van dit linkse elitefeestje alweer denken: ‘daar heb je hem weer te zeiken…’ Maar echt, ik heb deze ondernemers persoonlijk gevraagd wat ze er van vonden en het antwoord was steevast: ‘Wij hebben er geen reet aan.’ Ik blijf dus van mening dat dit een evenement is waar maar een paar mensen plezier en voordeel van hebben.
Dit bleek ook weer toen ik een paar weken geleden met m’n vriendin op zaterdagmiddag even een broodje ging eten bij Fellini. M’n maat Hidde, de altijd goedlachse en attente barkeeper en tevens barista van dit etablissement attendeerde ons er op dat de expositie van M.C. Escher een dag eerder in het Friesch Museum begonnen was. U kent hem vast wel van die tekeningen waarin je niet weet of het water nou naar onder of naar boven stroomt. We namen de proef op de som en verplaatsten ons na de voortreffelijke lunch richting het financieel zwaar uit de klauwen gelopen gebouw op het Zaailand. Vanaf nu begrijp ik dat cultuur niet voor iedereen weggelegd is. We stonden in de rij voor de kassa en een kaartje kostte 18 euro!! En als je een rekening bij de ING had, was het tweede kaartje gratis. Triest… Toevallig stond voor ons een keurige, naar mijn mening niet onbemiddelde dame die zich dood schrok van deze prijs. Toen ik zei dat ze twee voor de prijs van één kreeg als ze bij de ING bankierde, trok ze met een triomfantelijke glimlach haar bankpas tevoorschijn en liet deze aan de medewerkster van het museum zien. Haar glimlach smolt als sneeuw voor de zon toen haar verteld werd dat dat alleen bij onlineverkoop gold… Echt ongelooflijk dit. Ze stopte haar pas terug in haar portemonnee, draaide zich om naar haar gezelschap en vier personen beenden het museum uit. Dat dit gebouw tig miljoen euro heeft gekost vind ik nog tot daar aan toe. Maar wanneer je zulke entreeprijzen gaat vragen, krijg je de gemiddelde Leeuwarder never-nooit-niet naar het museum. Zo blijft cultuur dus altijd onbereikbaar voor Jan met de pet en dus slechts geschikt voor een selecte groep mensen.
Gelukkig haalt men nu de kunst naar de straat, zag ik. Op het station heb je nu van die 3D straattekeningen en onze plaatselijke held L.J. van Tuinen mag eindelijk ook ongestoord z’n gang gaan. Fenomenaal wat die jongen kan. Die maakt van zo’n elektriciteitsmast een aquarium, nog mooier dan de echte van Vosse die bij ons op de bar staat in ‘t Wap. Deze vorm van kunst is ook nog voor IEDEREEN gratis te bezichtigen. Zo hoort het!
Het komt allemaal wel goed lieve mensen.
De groeten
Richard
Origineel geplaatst in het in mei verschenen Uitmagazine.
