Delinquent Habits pionierde Latin hiphop en scoorde in 1996 een dikke hit met ‘Tres Delinquentes’. Na vier albums stapte Kemo uit de band en nu, een decennium later, staan mc’s Ives Irie en Kemo The Blaxican weer samen op het podium met ‘It Could Be Round Two’ als nieuw wapenfeit. Hun tour brengt hen door heel Europa en ook in Neushoorn. We zagen kans met Kemo in gesprek te gaan en vroegen hem onder andere naar het nieuwe album en hoe het is om weer samen op het podium te staan. Kemo geeft openhartig antwoord.
Hoe is Delinquent Habits ontstaan en hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
‘Ik woonde een show van Cypress Hill bij waar Ives Irie ook optrad. Een paar weken later kwamen we elkaar tegen in de sportschool en spraken we over hiphop. Destijds was ik nog solo, maar al snel werkten we samen in Delinquent Habits en werden we bekend als Tres Delinquentes.’
Wie of wat heeft je geïnspireerd muziek te gaan maken?
‘De vroege funk- en soulartiesten inspireerden mij om muziek te maken. Blues en vroege West Coast hiphop hebben de vlam nog verder aangewakkerd. Mijn vader inspireerde mij in mijn vermogen mijn grenzen te verleggen. Hij was een veelzijdig muzikant die zo ongeveer elk instrument wist te bespelen. Hij was een enorme inspiratiebron in mijn toewijding aan het maken van muziek.’
Hoe heeft muziek je leven veranderd?
‘Muziek heeft mijn leven enorm veranderd. Van jongs af aan ben ik aangetrokken tot en omringd door muziek. Het is altijd onderdeel van mijn leven geweest. Ik luisterde altijd naar de muziek die mijn ouders draaiden: klassiekers, blues en Spaanse muziek. Het was altijd op de achtergrond en het drong langzaam door in mijn geest. De muziek is altijd bij mij gebleven en vormde mijn interesse in de verschillende stijlen. Ik geniet van die muziek tot op de dag van vandaag.’
Jullie zijn in 1991 begonnen en hebben Latin hiphop gepionierd. Hoe is jullie muziek in de afgelopen 26 jaar veranderd?
‘In de laatste twee decennia is onze muziek veranderd, maar altijd herkenbaar gebleven als Deliquent Habits. We hebben verschillende onderwerpen aangesneden en geëxperimenteerd met stijlen en productietechnieken. Op veel verschillende manieren is dat gegroeid in onze herkenbare sound. Muzikale variatie is een constante factor gebleven. Waar je ook doorheen moet, het is de variatie in muziek die je er doorheen sleept en je hoop geeft. Ondanks dat misschien alles om je heen wegvalt.’
En hoe is het genre in de afgelopen 26 jaar ontwikkeld?
‘Het genre had toentertijd zijn mainstream bereikt, maar nu, 26 jaar later, reikt het tot de uithoeken van de wereld. Echter, qua muzikale evolutie is het nagenoeg hetzelfde gebleven. Het is nog steeds opgedeeld in verschillende subgenres zoals mainstream (geaccepteerd), underground (in de uithoeken), conscious (waakzaam en behoedzaam), gangster (van uitde ghetto) en noem maar op. Het is aan de hiphopfans waar ze energie van krijgen. Mainstream radio is nog steeds het platform voor oppervlakkige, luchtige muziek. Je moet zelf op zoek naar wat hiphop daadwerkelijk heeft te bieden.’
Amerika heeft een rijke hiphopgeschiedenis. Wat is jouw mening over Europese hiphop en is er een verschil met Amerikaanse hiphop?
‘Ik ben van mening dat er in Europa veel talent huist. Ik heb veel gehoord van getalenteerde mc’s uit Europa. Ik heb niet echt een verschil ontdekt tussen Europese en Amerikaanse hiphop. Natuurlijk zijn er wel de sociale verschillen en de verschillen in opvoeding. Maar muzikaal is het vrijwel hetzelfde.’
Wat is de grootste uitdaging bij het schrijven van nieuwe muziek?
‘Persoonlijk is dat mijn perfectionisme.’
Hoe voelt het om weer samen in de studio te zitten en op het podium te staan?
‘Het voelt goed om weer samen te werken, heel vertrouwd en natuurlijk. Tevens was het echt te gek om onze stemmen weer samen te horen en ideeën uit te werken, met als doel goede muziek te maken. Samen het podium bestijgen was als thuiskomen. Het knalde en voelde als nooit tevoren.’
Met wie wil je nog graag samenwerken?
‘Ik had heel graag met mijn vader een stukje geschiedenis willen schrijven, helaas is hij al overleden. Hij zat in de funkband ‘Say What’ en samen hadden we het vaak over muziek. Die samenwerking zou voor mij onvergetelijk zijn.’
Jullie nieuwe album ‘It Could Be Round Two’ is net uit. Wat kunnen we verwachten?
‘Verwacht daadkracht en overweldigende inspiratie. Maar er is ook ruimte voor rust in de muziek. Het is een zekerheid dat het leven een strijd is, maar wel een waardige strijd. Wij zijn van mening dat het wel goed komt met het leven. Dat gevoel willen we overdragen.’
Tekst: Johan Weitenberg
