Jupiter is het vijfde album van Johannes Sigmond, beter bekend als Blaudzun. Het album verschijnt in drie delen waarvan deel 1 op 7 oktober jl. uitkwam en deel 2 in het voorjaar van dit jaar zal verschijnen. Tijdens zijn toer speelde hij ook in Neushoorn, Leeuwarden. In gesprek met de zanger komen we erachter hoe de nieuwe plaat tot stand is gekomen en waar de uitdaging zit bij het maken van nieuwe muziek.
Wie is je grootste inspiratiebron?
“Ik denk Vincent van Gogh. Muzikaal zijn er natuurlijk veel artiesten te noemen die soms bewust, soms onbewust een, inspiratie zijn. Er zijn heel veel artiesten die ik luister en graag bestudeer. Dat kan gaan van The Beatles tot Kendrick Lamar. Ik vind het lastig een iemand te noemen. Daarom noem ik in dit geval een schilder.”
Waarom Vincent van Gogh?
“Ik denk vooral vanwege zijn kunst om zijn diepste gevoel op een doek te kwakken. Ik moet altijd wel een paar keer per jaar voor zijn schilderijen staan, dat maakt me heel gelukkig. Ik heb heel erg het gevoel wanneer ik naar een doek van hem kijk, dat ik in zijn ziel kijk. De schilderijen zijn ook geen plaatjes, het zijn een soort levende organismen. Wanneer je er voor staat beweegt het en lijk het te ademen. Het liefst zou ik er met mijn tong overheen gaan om die klodders verf er af te likken, zo expressief en zo krachtig. Dat kan net zo krachtig zijn als een mooi liedje of als een mooie vrouw die voor je staat.”
Die kracht en expressie, is dat iets wat je zelf met je muziek probeert na te streven?
“Ik denk nooit vanuit die kant. Ik probeer iets te maken waar ik zelf iets aan heb, waar ik zelf mijn gevoel in kan uiten. Natuurlijk is het mooi, wanneer het dat effect heeft, maar dat is niet het doel. Als het gebeurt is het mooi.”
Wat is voor jou dan wel een doel met het maken van je muziek?
“Muziek maken is op zichzelf een doel. Muziek kan heel geestverruimend of troostend werken. Het kan in sommige gevallen zelf als een lifesaver werken. Ik zou het tof vinden als dat met mijn muziek ook gebeurd, maar het is niet echt het doel. Maar dat neemt niet weg dat het vervolgens wel mensen kan inspireren. Wanneer we spelen, krijg ik regelmatig reacties op de liedjes die we spelen.”
Wat doet dat met je op zo’n moment?
“Dat hangt er heel erg vanaf. Ik heb mensen gehad die me bedanken, omdat ze zulke fantastische seks hebben gehad op mijn liedjes. Maar mijn liedjes worden ook gedraaid op begrafenissen. Dus dat zijn zulk uiteen lopende emoties en gevoelens. Het is alleen maar mooi dat het zo kan werken. Daar ligt uiteindelijk de kracht van muziek.”
Waar zit voor jou de uitdaging bij het maken van nieuwe muziek?
“Het schrijven van liedjes doe ik alleen. Maar wanneer je een plaat wilt gaan opnemen en gaat arrangeren kun je met een liedje wel tachtig kanten op. Het schrijven van muziek, het creëren van iets nieuws is voor mij bijna iets natuurlijks. Ik ben altijd wel bezig met nieuwe liedjes: ideeën uitwerken, teksten schrijven of opnemen. Het hele prille begin is het mooist, wanneer er vanuit het niets, iets ontstaat. Maar zodra het iets is en je het gaat aankleden kun je de kern ook helemaal naar de klote helpen. Dat is soms wel een zoektocht en bij het produceren van een album hoort dat je af en toe twijfelt of het wel goed is. Dat hoort wel bij het creatieve proces. Zonder twijfel komt er uiteindelijk niet iets moois uit.”
Wat is de rode draad op Jupiter?
“Op deel 1 van Jupiter zijn de drums en de baritone saxofoon de baas. Ten opzichte van de andere albums leunt het daar nu veel meer op en dat is over een langere periode ontstaan. Het is mijn vijfde album en ik ben na Promises of No Man’s Land gaan kijken naar de manier waarop ik heb gewerkt: de manier van schrijven en uitvoeren. Met dat palet maakte ik al jaren lang albums. Je kunt natuurlijk steeds het zelfde palet pakken en de kleuren iets ander mengen, maar ik denk dat Jupiter een volledig nieuw palet is, met andere kleuren erop.”
Luisterend naar deel 1 van Jupiter valt me op dat de nummers minder zweverig en vooral urgenter klinken. Naar welke sound was je op zoek?
“Ik miste op de voorgaande albums dat het zo weinig sexy was en dat is deze plaat wel. Al ben ik er niet op een analytische manier mee bezig geweest. Deze plaat is meer vanuit de buik en vanuit de ballen, maar er zit nog steeds een hart in gelukkig. Het is iets meer straight forward en soberder geworden, iets minder aangekleed.”
Je bent druk op toer door binnen- en buitenland. Wanneer heb jij je rustmoment?
“Normaal gesproken nu. We zijn nu onderweg naar Frankfurt en we hebben gisteren in Keulen gespeeld. Dus het is inderdaad druk. Maar normaal gesproken heb ik na de show en overdag is er meestal wel tijd, wanneer er geen promo’s of interviews zijn, om dan even te chillen.”
Wat doe je voordat je het podium op gaat?
“Bij ons backstage staat meestal snoeihard muziek aan en ben ik aan het dj-en. Dan fokken we elkaar wat op om tot een bepaald energie level te komen en drinken we een glas en gaan we het podium op.”
Welk huisdier is het meest geschikt voor op toer?
“Een goudvis, denk ik. Ik ben allergisch voor alles wat haren en vier poten heeft. Maar een huisdier mee op toer hoeft voor mij niet zo. We reizen momenteel met veertien man en daar zitten vreemde wezens tussen, dus dat is al meer dan genoeg.”
Wat is je connectie met Leeuwarden?
“Ik kom er graag. Mijn associatie is toch altijd wel de finish van de Elfstedentocht. En ik vind het een hele mooie stad. Ik heb er in het verleden al regelmatig gespeeld en ik heb goede verhalen gehoord over Neushoorn, dus ik heb er ontzettend veel zin in.”
Tekst: Johan Weitenberg
Foto: Lisanne Lentink
